Trudna sztuka pisania wypracowań

Każdemu wydaje się, iż napisanie kilku zdań na kartce papieru, to taka łatwa sztuka. Przecież znajomość liter i znaków interpunkcyjnych wystarczy, by powstało coś pisanego. Niestety nie jest to do końca prawdą. Nawet znani pisarze zmagają się z niemocą twórczą i nie mogą stworzyć ani jednej stronicy tekstu. Wiąże to z tym, iż by taki powstał, potrzebna jest wena. Ona potrafi wydobyć z człowieka nawet najgłębsze myśli i uczucia. Ona sprawia, iż litery układają się w słowa, a te tworzą zdanie. Z tych zdań powstaje z kolei książka. Niby to takie oczywiste, jednak sztuka pisania wymaga skupienia i ciężkiej, wytężonej pracy. Mówi się, że pomysł na bestseller bierze się z całkowitego przypadku lub rodzi się w ogromnych bólach twórczych. Nie jest istotne, skąd się wziął. Istotne jest natomiast to, iż w ogóle się narodził.

Z nauką czytania i pisania wśród najmłodszych bywa podobnie. Najpierw uczą się jak narysować kreseczkę lub jakiś wzorek. Potem przychodzi kolej na naukę pisania po śladzie. Na końcu tego procesu jest umiejętność samodzielnego pisania liter. Choć na początku są one krzywe, nie mieszczą się w kratkach ani linijkach, nie oznacza to, że takie działania nie mają sensu. Udowodniono, że im więcej się ćwiczy kaligrafię, tym charakter pisma staje się ładniejszy, a ręka bardziej pewna. Choć dzieciaki nie są zadowolone, że zmusza się je do wielogodzinnych ćwiczeń, z czasem pisanie i czytanie przestaje być dla nich takie straszne. Dzięki tym umiejętnościom można przeczytać bajkę lub podpisać własnoręcznie wykonany rysunek. Rodzice, gdy zobaczą na szkolnej wystawie obrazek i podpis pod nim, na pewno będą bardzo zadowoleni i dumni ze swojej pociechy.

Gdy uczeń zdaje do czwartej klasy, wtedy przychodzi pora na naukę pisania wypracowań. To dla niego nowość i nie wie, jak się za nią zabrać. W związku z tym prosi o pomoc rodziców. Oni tłumaczą mu, że w takim wypracowaniu musi być wstęp, rozwinięcie i zakończenie. We wstępie pisze się, o czym ma być wypracowanie. W rozwinięciu, dlaczego wybraliśmy ten temat i co jest w nim takiego niezwykłego, a w zakończeniu czy podobała nam się rzecz, o której pisaliśmy i czy warta jest ona polecenia lub zobaczenia. Najczęstszym rodzajem wypracowań na tym etapie kształcenia jest charakterystyka postaci lub rzeczy. Poświęca się jej najwięcej uwagi, bo uczeń musi nauczyć się jak opisywać osoby lub przedmioty martwe. Te ćwiczenia wzbogacają także jego ubogie słownictwo.

W piątej kasie uczniowie dowiadują się jak napisać streszczenie. Tłumaczy się im, że w jego treści zawiera się tylko ważne informacje, a pomija nieistotne szczegóły, które i tak nie wnoszą nic nowego do opisu zdarzeń. Uczniom trudno określić, które szczegóły są zbędne, a które powinny się znaleźć w streszczeniu. Z pomocą przychodzi im polonistka, która objaśnia im podstawowe kwestie i daje im wzór prawidłowo napisanego streszczenia. Dzięki tym informacjom dzieci lepiej rozumieją- czym jest streszczenie i że polega ono na redukcji komunikatów. Im jest ono konkretniejsze, tym lepiej.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here