Will czy going to? Oto jest pytanie…

Niedziela… Dzień odpoczynku. Niestety, czasem tylko w teorii. Kiedy nadchodzi koniec roku szkolnego, niedzielne popołudnia i wieczory potrafią być dość intensywne. Ostatnie testy i oceny od których być może będzie zależał fajny wyjazd wakacyjny potrafią zmotywować do nauki nawet w ciepły czerwcowy dzień.

Co zrobić, żeby było szybciej i przyjemniej? Oczywiście, zamiast próbować zapamiętywać “mechanicznie”, powtarzając sobie np. formułki gramatyczne, trzeba uprzyjemnić sobie życie i do wybrać zabawę w skojarzenia. Na czym to polega? Pozwólcie, że opowiem na przykładzie skojarzeń, które w zeszłym tygodniu budowałam z moimi gimnazjalistami z pierwszej klasy. Rzecz dotyczyła czasu future simple, konstrukcji to be going to i present continuous – w odniesieniu do przyszłości.

Do zapamiętania:

O tym co opisałam w tabelce, poopowiadałam moim uczniom na początku – z przykładami, tłumaczeniem, zagłębianiem się w temat itd. Po czym stwierdziłam, że nadszedł czas na skrót, na zakodowanie w głowach tylko krótkich haseł, które będą służyły jak zakładki w książce – szybkiemu odnalezieniu potrzebnych informacji na temat tego, kiedy należy użyć danej konstrukcji.

I tak to zredukowałam komentarz gramatyczny do:

Na lekcji zrobiliśmy całość, ale tu chcę na razie opisać budowanie skojarzeń z future simple.

Ponieważ ten czas ma operator “will”, więc wyobraziliśmy sobie szalonego Willa, który kieruje się tylko tym, co sam uważa za słuszne i podejmuje decyzje “na spontana”. Żeby nam się imię kojarzyło zawsze z tym szalonym spontanem, ustaliliśmy sobie, że będzie to nie kto inny jak William Szekspir.

Obraz: oto William nerwowo krąży po pokoju, bo nie może znaleźć rymu do swojego sonetu. Krąży i krąży, drepce nerwowo, szepcząc sobie coś pod nosem, od czasu do czasu drapie się po głowie… I nagle… wpada na pomysł! Spontaniczny, a jakże! Ma rym! “Widzimy”, jak wpisuje go do swojego wiersza, “słyszymy” jak mamrocze go sobie pod nosem… I lipa! Nie brzmi to dobrze… a właściwie to brzmi wręcz beznadziejnie! Will, zirytowany z lekka, zrywa się z krzesła I znowu krąży po pokoju… Ważne, żeby wytworzyć sobie trwałe skojarzenie z Willem jako osobą “szybką w działaniu”, kierującą się impulsem, podejmującą spontaniczne decyzje. Żeby do tego dodać skojarzenie, że Will (will) to także subiektywne opinie, wyobrażamy sobie, że William w końcu znajduje dobry rym, kończy sonet i z triumfującą miną stwierdza: “I think I will be the greatest poet of all times!”. Wiemy, że to jego opinia i jego przekonanie, bo w chwili kiedy on pisze wiersz, jeszcze nikt nie wie czy będzie on naprawdę dobry.

A o tym, jakiego “przeciwnika” na Will i jak zapamiętać że “present continuous” to pewne plany w następnym wpisie. Zapraszam.