Pisanie listów przestało być powszechne, ponieważ zastąpiły je nowsze środki masowej komunikacji, które są o wiele szybsze i tańsze. Dajmy na to takie SMS-y, idą do adresata niecałe kilka sekund, a ich koszt to zaledwie kilka groszy za jedną wiadomość. Łatwo się je wysyła i można je odebrać w dowolnej chwili. Jednak wiadomości tekstowe mają jeden zasadniczy minus. Nie zważają na ortografię i interpunkcję w zdaniach, a to rozleniwia użytkowników.
Nie zwracają oni uwagi ani na przecinki, ani na pisownię. Dla nich to czy wyrazie jest „u” otwarte, czy „ó” zamknięte nie ma najmniejszego znaczenia. W końcu ekran telefonu czy komputera i tak wszystko przyjmie. Młodzi ludzie posługują się też skrótami myślowymi, więc często używają takich słów jak nara, siema, impra czy alko. Nie do końca wiadomo, czy jest to efekt zmian językowych, czy oznaka lenistwa i wygodnictwa. Dawniej taki sposób wyrażania byłby niedopuszczalny. Poprzednie pokolenia Polaków starały się zachować staranność językową i używać ładnego i miłego dla ucha słownictwa. Właśnie w listach do znajomych czy przyjaciół było widać, tę staranność językową i dbałość o to, by czytelnik nie złapał się za głowę po przeczytaniu listu. Pisano w nim o życiu codziennym, o zmartwieniach, o radościach, o porażkach, jak również o nadchodzących wydarzeniach. List był swego rodzaju spowiedzią, bo ukazywał uczucia ludzkie i był najpopularniejszym środkiem masowego przekazu. Na wizytę listonosza czekało się z wypiekami na twarzy.
Dziś taka wizyta oznacza jedynie, że przyszły do nas jakieś pieniądze lub pismo urzędowe. Co prawda uczniów podstawówki nadal uczy się jak pisać list, ale jest to działanie narzucone przez program nauczania, a nie wzmożona chęć na pisanie listów. Dzieciom tłumaczy się, że na początku listu powinien być zwrot grzecznościowy typu Szanowna Pani, Szanowni Państwo lub Droga Agato, Drogi Adamie. Mówi się im także, by zawsze pisać go wielką literą. Co do pozostałej części to uczniowie muszą wiedzieć, iż w niej powinna znajdować się prośba, z jaką zwracamy się do odbiorcy, lub relacja z wydarzenia, o którym chcieliśmy go zawiadomić. Poza tym do na końcu każdego listu dołącza się zwrot grzecznościowy taki jak: z wyrazami szacunku czy z poważaniem. Oczywiście nie należy zapominać o podpisie. Nie chcemy przecież, by ten dokument pozostał anonimowy. Ważną sprawą jest też poprawne zaadresowanie listu. Z przodu koperty piszemy, kto jest odbiorcą listu, a z tyłu, kto jest nadawcą.
Bardzo ważną rzeczą jest też poprawny adres. Jeśli będzie on błędny, wiadomość z pewnością nie dotrze do adresata, a w najlepszym przypadku trafi do niego z dużym opóźnieniem. Nie można też zapominać o znaczku pocztowym. Bez niego wysłanie czegokolwiek, nie jest praktycznie w ogóle możliwe, Niby to takie oczywiste, jednak trzeba ciągle o tym przypominać. Szkoda, że sztuka pisania listów odchodzi powoli do lamusa. Nadal zachwycamy się listami sławnych poetów, a sami stajemy się poniekąd wtórnymi analfabetami w tej dziedzinie piśmiennictwa. To przykre.
